οξίμη

η συν. στον πληθ. οι οξίμες

χημ. συνοπτική ονομασία αζωτούχων οργανικών ενώσεων που αποτελούν προϊόντα συμπύκνωσης μιας καρβονυλικής ένωσης, δηλαδή μιας αλδεΰδης ή μιας κετόνης ή μιας κινόνης με υδροξυλαμίνη και είναι, γενικά, στερεά σώματα με καθορισμένα σημεία τήξης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. oxime < οξ(υ)-* + -ime (< γερμ. imide)].